De Sint: wat vertel je aan je kind? En waar voel jij je goed bij?

De intrede van de Sint gaat elk jaar weer gepaard met heel wat vragen. Hieronder de antwoorden vanuit Mild Ouderschap. 

Zijn er stoute kinderen?

Oh neen, er zijn geen stoute kinderen. De Sint komt jaarlijks aan in ons land en verkondigt met veel flair dat er ook dit jaar geen stoute kinderen zijn. Maar... Jij en ik weten dat er nooit stoute kinderen zijn, er zijn alleen kinderen die het lastig hebben. Lastig met zichzelf, de situatie, de context. En die kinderen signaleren dat het niet goed gaat, dat ze iets nodig hebben. Heel wat kinderen signaleren dat niet. Dat zijn dan de 'brave' kinderen. Brave kinderen? Die bestaan dus ook niet. Die brave kinderen zouden wel eens kinderen kunnen zijn die zich de hele tijd conformeren naar de verwachtingen van anderen. Niet in het minst naar de verwachting van de Sint, die goedheilig man die ALLEEN maar cadeautjes geeft aan de brave kinderen. En dus lopen kinderen die gevoelig zijn aan verwachtingen van anderen 'in de pas' en lopen ze hun eigen behoeften voorbij. 

Kinderen in de pas laten lopen door te dreigen met cadeautjes die al dan niet gegeven worden, ik ben er geen fan van. Je maakt kinderen bang. Ze gaan zich 'braaf' gedragen omdat ze bang zijn. En die angst voelen ze écht. Angst om uit de boot te vallen, angst voor de schaamte als ze niet braaf zijn, angst om hun gevoelens te uiten, angst voor hun eigen behoeften want die mogen er niet zijn. 

Braaf of stout zijn: het is geen doel op zich, het is alleen maar gedrag. Gedrag waar we achter moeten kijken: naar de behoefte, naar de emotie, naar het kind zèlf. 

Lieg ik tegen mijn kinderen als ik zeg dat de Sint bestaat?

Sommigen zeggen van wel, anderen zeggen dat je hen een verhaaltje vertelt, nog anderen zeggen dat het traditie is om het verhaal van de Sint te brengen zodat het echt lijkt. 

Vragen die je jezelf kan stellen (los van de oplossing, daar gaan we straks verder op in): 

• Wat voel jij? Is het liegen of niet voor jou? 
• Welke waarden wil jij je kind meegeven? 

Wat antwoord ik op de vraag: bestaat de Sint echt? 

Dat hangt af van je beslissingen en antwoorden van hierboven. Wil je meegaan in het traditionele verhaal? Dan ga je ook mee in het traditionele antwoord. 

Wil je niets verwijgen of de waarheid niet verdraaien? Dan vertel je de waarheid. Er bestaat een verhaal over de Sint, het echte oude verhaal. Of je vertelt dat de Siint een traditie is, maar dat de man nu niet meer echt leeft. Je kan bijv. Vertellen dat het een feest is om de kindjes te vieren (alle kindjes, onafhankelijk van hun gedrag ;)). Je kan dus alle kanten op: zolang het maar de waarheid is. En lees zeker ook nog even verder...

Als ik het liegen vind, hoe doe ik het dan anders? 

Bouw een eigen traditie! De magie van de Sint gaat niet weg als je vertelt dat de Sint niet echt bestaat. Je kinderen bouwen zelf magie door hun fantasie. Kinderen stellen heel veel vragen: 'hoe kan dat paard op het dak?', 'waar zijn de cadeautjes verstopt?', 'hoe komt de Sint binnen in ons huis?'. Uiteraard hebben we daar geen sluitend antwoord op.  Dussss... Kunnen we beroep doen op de fantasie van onze kinderen, ook al weten de knderen dat de Sint niet écht bestaat. Kaats de vraag terug: 'wat denk je zelf?' En dan krijg je hun eigen verhaal. Zo bouw je het verhaal op van jullie eigen gezin, zo ziijn er geen vaststaande antwoorden, alleen maar vermoedens. Zo kan het verhaal evolueren, zo kunnen ze nadenken zonder juist of fout, maar met veel ruimte. 

Zoals steeds is er geen éénduidig antwoord, alleen veel vragen. Vragen die alleen jij kan beantwoorden.

Veel succes!