Veelgestelde vragen

Ik probeer het kort uit te leggen, want er valt veel over te vertellen. Mild Ouderschap berust op drie pijlers: mild voor je kind, jezelf en je omgeving. Die pijlers hangen allemaal samen. Door mildheid voor jezelf en dus zelfzorg, kan je ook authentiek mild zijn voor je omgeving. Bij Mild Ouderschap kijken we naar onze eigen rugzak, wat we allemaal meedragen, wat ons beïnvloedt en welke kwetsuren ons ouderschap sturen. Zelfzorg dus, dat eens te meer het begin van alles is. Van daaruit kunnen we ook zorgen, onvoorwaardelijk, voor de kinderen in ons leven. Mild Ouderschap is je gevoel volgen, weg van tienstappenplannen. Het gaat om empoweren van jouw ouderschap.

Dit is de meestgehoorde kritiek op Mild Ouderschap. Mild Ouderschap zou grenzeloos zijn, omdat je enkel rekening houdt met de gevoelens en behoeften van je kind. Niks is minder waar, je houdt ook rekening met je eigen gevoelens, behoeften en grenzen én ook die van de omgeving, de context, spelen een rol. Mild Ouderschap is niet grenzeloos, al kan het wel een valkuil zijn. Je zet zelfzorg op de laatste plaats zet en hebt dus maar weinig contact met wat je zelf nodig hebt, kan dit moeilijk aanvoelen en dus ook niet communiceren.

Dat is lastig voor jou, omdat je weleens het gevoel zou kunnen hebben dat je er alleen voor staat en dat je moet strijden om gezien te worden in jouw manier van opvoeden, in jouw ouderschap. Elke generatie wil wel iets veranderen in zijn ouderschap, omdat elke generatie iets gemist heeft in zijn opgroeien. Deze generatie ouders wil dat hun kinderen in hun gevoel staan, woorden kunnen geven aan behoeften, onvoorwaardelijke liefde kennen. Dat is nieuw, anders en kan botsen met de vorige generaties, als zij jouw visie als kritiek opvatten. 'Hebben we het dan niet goed gedaan?' krijg je al eens te horen. Jouw (schoon)ouders deden allicht hun best EN jij hebt zaken gemist die je wil veranderen. De beiden mogen naast elkaar staan. En uiteindelijk gaat het niet over hen, het gaat over de kinderen die je samen wil grootbrengen. Ook zij hebben het beste voor met de kleinkinderen, hoe kan je verbinden met hen als gezamenlijk doel?

Kinderen zijn flexibel en weten al snel welke regels in welke context worden gehandhaafd. Het mag op verschillende plaatsen anders zijn, dus. Ze komen thuis in hun milde nest, waar ze jou alles kunnen vertellen. Ook de effecten van bijvoorbeeld straffen en belonen op school. Dat is uiteindelijk het allerbelangrijkste.

Je kan ook steeds proberen in gesprek te gaan met de school, met leerkrachten, met opvoeders. Probeer dan vanuit je bezorgdheid over je kind te praten om op die manier een open gesprek aan te gaan, eerder dan beschuldigingen te uiten.

Er zijn heel wat keerzijden aan straffen en belonen, waarvan ik vind dat het mijn taak als voorvechter van Mild Ouderschap om die tot bij jou te brengen. Wat jij er daarna mee doet, is geheel aan jou. Mild Ouderschap gaat ook over geïnformeerd ouderschap. Je informeren en je eigen keuzes maken, keuzes maken die goed voelen.

Lees zeker ook mijn blog over straffen en belonen, daarin leg ik uit wat de keerzijden zijn.

Echte Zelfzorg gaat voor mij om zelfkennis. Onze eigen patronen kennen, onze eigen kwetsuren die we hebben opgelopen onder de loep nemen, kennen en kunnen doorvoelen. Daarnaast gaat Zelfzorg ook over het hier en nu: je eigen emoties kunnen toelaten en reguleren, maar ook voelen wat je nodig hebt en die behoeften omzetten in woorden, zodat je jezelf kan geven of kan vragen wat je nodig hebt.

Zelfzorg is niet dat bad nemen op zaterdagavond en daar een week op moeten teren, zeg ik vaak. Waarom niet? Dat bad is me-time en zelfzorg is iets van alle dag, van elke minuut, tot het zo gewoon wordt, dat je het gewoon doet. Uiteraard kan dat bad op zaterdagavond een behoefte vervullen aan rust, alleen zijn, ontspanning. Dan is het ook Zelfzorg. Maar het is zo hard niet genoeg. Zelfzorg gaat ook om die pyschologische zelfzorg: dat graven naar die patronen die ons vastzetten en daarmee aan de slag gaan.

Neen, Zelfzorg is een ruim begrip dat voor elke generatie belangrijk is. We kunnen het onze kinderen leren door Mild Ouderschap toe te passen, we kunnen het onszelf leren door naar binnen te keren en écht te luisteren naar onszelf. Elke generatie, elk gezin, elke persoon die zich verdiept in échte, psychologische zelfzorg, doet een cadeau naar zichzelf en de generaties achter hem.

Er zijn heel wat overtuigingen over Zelfzorg, die ons tegenhouden om te kunnen vertragen en aan echte Zelfzorg te doen. Dat Zelfzorg egoïstisch zou zijn, is er één van. En het is een vastgeroeste, wijdverspreide overtuiging, waar ik graag korte metten mee maak.

Echte Zelfzorg gaat om zelfkennis, weten waar je blauwe plekken en triggers zitten, wat ze met je doen en hoe ze jouw denken, emoties, gedrag en interacties sturen. Als we dit alles weten, dan weten we ook wat we nodig hebben, hoe we kunnen uitreiken naar anderen en wat we anderen kunnen geven, zonder onszelf stelselmatig leeg te geven. Zelfzorg is dus allesbehalve egoïstisch. Meer nog: Zelfzorg is altruïstisch.